سالروزی جاوید برای تو...

سالروزی برای تو و یک عمر حس عاشقانه برای من...

دخترکم امروز یک ساله شد، سالی شبیه به آرامش یک نسیم بهاری، هیاهوی یک باد پاییزی و گرمای یک ظهر تابستان روحمان را نوازش کرد و گذشت، گاهی روزهایم مشتاقانه به دیدار شب میرفتند و شبهایم در انتظار سحرگاه نگاه تو، هر چه گذشت مادرانه نوازشت کردم و تو کودکانه پاسخم دادی، یاد گرفتم صبورانه کنارت باشم و یاد گرفتی با نگاهت آرامم کنی، ولی امروز آنقدر بزرگ شدی که با دستان کوچکت مرا ناز مادرانه میدهی و این لمس دستانت چقدر دلچسب و شیرین است برایم، این روزها با هر قدمت دلم در سینه میکوبد و با هر باز زمین خوردنت روحم خراش بر میدارد و چقدر صمیمانه خنده های شیرینت مرهم زخم هایم میشود، وقتی بی حوصله در کنار می ایستی سرت را بالا میگیری و پاهایم را بغل میکنی با نگاه کردن به جسه کوچکت یاد روزهای اول تولدت می افتم و در دل هزار مرتبه قربان صدقه ات میروم، وقتی شبها مروارید نگاهت در صدف چشمانت آرام میگیرند دلم برایت تنگ میشود، برای تک تک شیطنتهای لحظه هایت، شیرین زبانی های روزانه ات وحتی ریخت و پاش های گوشه کنارهای خانه، دخترکم نمی دانم آرزو کنم زودتر بزرگ شوی یا خیر، بزرگ شدن دشوار است، بانوی زیبای روزهای آینده روحت را کودکانه حفظ کن، بگذار بذر عشق وجودت مانند نهالی جوان پرورش یابد و خداوندگار عشق در پیکره وجودت ریشه دواند، مادرانه، خالصانه عاشقانه برایت دعای خیر میکنم و لحظه هایت را به آن خالق بی همتا می سپارم...