آخرین سونوگرافی

نی نی ماهم، دیروز برای آخرین سونوگرافی با سیمین جون(مامان خودم) رفتیم مطب دکتر، وقتی آقای دکتر تمام اجزای خوشگل بدنتو بهمون نشون میداد از ته دل خدارو شکر کردم که سالمی، وقتی رسید به دستت چنان محکم انگشتاتو جمع کرده بودی که ناخداگاه یاد مشت کردن انگشتای خودم موقع استرس افتادم، نفس مامان می دونم تو هم مثل ما مشتاق و بی قراری ولی دیگه چیزی نمونده، تو دختر صبور و آرومی هستی پس نباید اجازه بدیم هیچ چیز آرامش ما رو بهم بزنه، یادته روزهایی رو که با هم می خندیدیم؟ همیشه تو ذهنم به قدری شیرین غنچه لبات میخندید که من با شوخی می گفتم آخه تو چقدر خنده رویی؟ مگه میشه دختر اینقدر بخنده؟ با این حرفای من حرکات نازت توی دلم بیشتر میشد و من حس میکردم با صدای بلندتر میخندی و منم پا به پات لبخند میزدم ، پس امروزم بخندیم و نزاریم هیچ چیزی هرگز لبخندو از رو لبای ما پاک کنه، می خندیم و در خونمونو فقط به روی شادیا باز می کنیم، خنده ها، شادیا، خوشبختیا بفرمایید تو دم در بده ...